Een werknemer vraagt in twee instanties een WW-uitkering aan. Allereerst nadat hij door zijn werkgever op staande voet is ontslagen. Dit ontslag houdt geen stand, en het WW-verzoek wordt afgewezen. Nadat de werkgever vervolgens via een geregelde ontbinding de arbeidsovereenkomst met de werknemer laat ontbinden dient deze zijn tweede WW-aanvraag in. Het UWV laat zich niet om de tuin leiden over de werkelijke reden van ontslag en weigert een WW-uitkering, omdat de werknemer verwijtbaar werkloos zou zijn geworden. De Centrale Raad van Beroep houdt dit oordeel in stand.