Een wetenschappelijk assistente in opleiding valt uit door een ongeval, een week voordat zij haar proefschrift zou verdedigen. Na twee jaar ziekte komt zij in de WIA. De mate van arbeidsongeschiktheid wordt aanvankelijk vastgesteld op 27% en later op minder dan 35 %. De werkneemster hervat weer, wordt weer ziek en komt weer in de WIA met een arbeidsongeschiktheid van 62,48%. De werkneemster meent dat de arbeidsongeschiktheidsschatting niet juist is, omdat bij de vaststelling van de maatman is uitgegaan van haar laatste werkzaamheden en salaris, maar zij vindt dat rekening moet