Een werkneemster is op basis van een nulurenoproepcontract in dienst bij een Oostenrijks bedrijf. Na ruim anderhalf jaar op onregelmatige basis te hebben gewerkt vordert ze van haar werkgever betaling van het verschil tussen haar salaris en het salaris dat bij de maximum arbeidstijd hoort. Volgens haar is er sprake van discriminatie naar geslacht. De Oostenrijkse rechter vraagt het Hof van Justitie EG om opheldering. Het Hof oordeelt op 12 oktober 2004 dat er geen sprake is van (indirecte) discriminatie door het ontbreken van een afspraak over de duur en de organisatie van de arbeidstijd.