De werknemer in kwestie voert aan dat hij gemiddeld 55 uur per week werkte, terwijl hij een arbeidsovereenkomst had voor 48 uur per week. Hij vordert uitbetaling van de gemaakte overuren. De vraag is, of sprake was van een ‘all-in’ loon of niet. In eerste aanleg is de vordering van de werknemer afgewezen, daarop is de werknemer in hoger beroep gegaan. Het gerechtshof oordeelt dat er sprake was van een all-in loon, waarbij geen recht bestaat op vergoeding van meer gewerkte uren. Dat is, gelet op de functie van de werknemer in deze branche - de